Oké, je hoort het wel vaker, “Don’t judge a book by its cover”, maar hallo? Toen ik deze cover zag wist ik meteen dat ik het in mijn handen wou hebben. Op de achterflap lees je twee fragmenten van het boek. Dat trok ook meteen mijn aandacht en deze twee fragmenten alleen beloofden al veel spanning. En nog meer bewijs dat dit boek er interessant uitziet: ik had tijdens mijn examenperiode steeds dit boek mee voor het geval dat ik mijn examen sneller zou afronden en dus nog tijd zou over hebben om wat te lezen. En terwijl ik mijn examen aflegde, nam de toezichthouder, één van mijn leerkrachten, het boek op en begon er wat in te lezen!
Maar hoe zit het met de inhoud van dit boek?
‘Ik staarde hem na, mijn handen rond het tafelblad geklemd. Ik wist niet dat ik zo kon haten. Ik klampte me vast aan dat gevoel. Staarde naar de wonde aan de binnenkant van mijn arm. Dit keer, eindelijk, zouden de zaken niet gaan zoals hij dat wilde. Dit keer zou ik beslissen wat er in mijn leven gebeurde.
We hadden hier niet moeten zitten. Ik had dit kunnen voorkomen. Ik had anders en beter moeten kiezen.
Maar toen ik eerdere keuzes maakte, had ik geen idee dat het tot dit zou leiden, tot deze keuze. Zal ik ooit stoppen met me alleen al daarover schuldig te voelen?
Ik had beter moeten luisteren. Niet alleen naar wat er gezegd werd, maar vooral naar wat verzwegen werd. En nu zit ik hier en zwijg uit alle macht, in de hoop dat jij het dan misschien verstaat.’
In dit boek volgen we drie verschillende perspectieven: die van de twee vermiste en verliefde tieners Sander en Lotte, geschreven op zwart papier (dat vond ik echt zo leuk!), het perspectief van Nina, het zusje van Sander, via haar blog posts en ten slotte volgen we ook de gedachtegang van Vianne, een meisje dat héél nieuwsgierig is naar de verdwijning van de twee lovers.
Het boek beloofde al meteen veel: de verschillende formaten spraken me erg aan en de korte hoofdstukken zorgden ervoor dat ik steeds nieuwsgierig was naar meer. Dit zorgde voor een zeer vlotte leeservaring, maar toch was ik soms een beetje verward. Dat vond ik eigenlijk niet zo erg, want juist door dat mysterieuze aspect werd ik gemotiveerd om steeds verder te lezen, en net als Vianne verder op onderzoek te gaan.
Tine Bergen heeft een schrijfstijl die perfect is voor thrillers. Ik heb eerder in de zomer haar ander werk, de psychologische thriller “Vissen praten niet” ook mogen lezen en die las ik in 1 dag uit. Ze weet echt hoe je de lezer een duwtje geeft om mentaal de detective uit te hangen. De spanning was steeds aanwezig en net wanneer het boek een beetje trager verliep kwam ze aan met een plottwist. En die plottwists vond ik echt zó goed! ( Ik moest serieus even een pauze nemen van het lezen om het te verwerken, want, mijn reactie was echt zo van: WACHT WAT? )
Het verhaal zelf was erg intrigerend en ook een beetje ziek, als ik het zo mag zeggen. Ik vond deze psychologische thriller spannend, want je kwam steeds te weten dat alle personages verschillende lagen hebben. Soms maakten ze domme keuzes, waar ik een beetje van moest zuchten. Dat is dan ook meteen een minpuntje, maar het zorgde er wel voor dat verhaal realistischer werd, aangezien niet iedereen de juiste keuzes kan maken. Maar toch was er één deel, dat ik hier niet zal verklappen, dat ik echt erg ongeloofwaardig vond. De personage kreeg gewoon wat ze wou voorgeschoteld met weinig moeite, dat vond ik dus ook wat spijtig.
Mijn conclusie? Dit boek deed me nieuwsgierig naar meer boeken van dit genre, en ik kijk er ook alvast naar uit om de volgende twee boeken in deze serie te lezen. Uiteindelijk gaf ik dit boek dan ook 4 welverdiende sterren.
Nogmaals bedankt aan Baeckens Books om dit boek naar me op te sturen!
Irene
Exquisitepages 